Leuk dat je hier komt lezen.

donderdag 10 maart 2011

55 jaar!

Ja, het is echt waar. Onlangs was ik jarig en mocht de leeftijd van 55 bereiken.
En ongemerkt ga je dan denken aan hoe je Moeder was toen zij 55 werd. Ik weet nog dat mijn moeder 50 werd en welke jurk ik toen aan had. Ik had een witte jurk met ruit motieven in de kleur blauw. Mijn zus Hennie had dezelfde jurk alleen bij haar waren ze rose. Kun je nagaan wat je onthoud.
Toen mijn moeder dus 55 werd was ik druk in de puber tijd. En echt niet makkelijk.
Als ik daar aan denk krijg ik het soms benauwd. En stijgt het schaamrood mij naar het hoofd. Maar gelukkig is het goed gekomen met me. haha.
Maar ik was dus 15. En had de ziekte van Pfeiffer. En was geslaagd voor mijn huishoudschool. Wist niet wat ik verder wilde. Ja, ik wilde kraamverzorgster worden maar kijk daar was ik nog te jong voor. En ik wilde met gehandicapten werken. Zelfs aangenomen voor een opleiding, maar daar werd een stokje voor gestoken. Ik was te jong om intern te mogen gaan wonen in een internaat. Vonden mijn ouders. Dus toen eerst maar bij een paar mevrouwen aan de schoonmaak. En mijn moeder kon thuis ook wel wat hulp gebruiken, wat ook de ware reden was waarom ik niet naar die inrichting mocht om te werken.
Kun je nagaan, mijn zus zegt altijd dat zij alles moest doen, maar ik moest met mijn 15 de thuis blijven omdat mijn moeder hulp nodig had! Zij kon gewoon door leren op de pabo!
Maar ja, toen mijn moeder 55 werd waren dat ook hele andere tijden.
Ik heb mijn verjaardag rustig gevierd. Met alleen onze kinderen. Ze waren er allemaal. Ook Casper jr. Gelukkig. Het was ook best een ontspannen dag.
We hebben met elkaar een spelletje gedaan. Katan. Alleen moesten we daar mee stoppen omdat Yvonne met Ivo en Carlijn langs kwamen. Was natuurlijk leuk, alleen vond jr dat dan weer jammer. Maar ik zei: dan moet je vaker komen. En dan gewoon op zondag want dan doen we altijd spelletjes! Inmiddels zijn er weer drie weken om na mijn verjaardag en wederom niets gehoord van hem.
Dat is verdrietig.....
Zo is mijn leven tegenwoordig best getekend door verdriet. En is het moeilijk om blij te zijn met de blijden. Dat kost me moeite. Maar toch wil ik niet dat we door ons verdriet vergeten te genieten van het Goede wat God ons geeft.
Daarom wel weer eens goed om hier te bloggen, zo kon ik weer even mijn lijflied lezen die ik hiernaast heb opgeschreven.
Tja, wat krijg je nu als je 55 wordt. Ik kreeg allemaal lapjes. Het was gewoon een stofzooi zou @nneke zeggen! En een rolmes die gelijk kartels snijd. Reuze handig!
En een grote liniaal om langs te snijden. Ook wel lekker voor als ik veel stof moet snijden voor het quilten. Ik kreeg uiteraard ook bloemen. Mooie witte rozen en van Sr kreeg ik mijn favoriete kleur rozen. Geel! Prachtige bloemen ze waren alleen al twee de bossen snel weg. Erg jammer.
Ik kreeg ook een aantal kaarten, en eentje was wel erg bijzonder, een kaart van timo waar hij zelf op had geschreven. En kusjes op getekend! Dat was lief. En dat zijn de krenten in de pap zal ik maar zeggen!

Onze Joepie is nog steeds een snoepie. Ze is hier helemaal op haar plek.
Ik heb bezoek gehad van de dierenambulance die gaan de geplaatste dieren altijd eens bekijken hoe het er mee gaat. Ze waren blij dat het zo goed gaat met joepie. Die dus echt gewoon een tiran is als ze haar zin niet krijgt! Want dan gaat ze gewoon op je handen liggen..........haha. Of ze gooit haar blikje met snoepjes van het keukenkastje af. Zo van: zeg het is tijd voor mijn snoepie!
En als we een spelletje zitten te spelen, ligt ze er bij op tafel. Tot ze het zat is, dan staat ze op en geeft de kaarten of steentjes van scrabble een oplawaai zodat ze over de grond vliegen. Kijk dat is gewoon een slimme poes, ik heb haar geleerd om dat te doen als ik aan het verliezen ben....ssssssst niet door vertellen hoor.

Als ik naar de keuken ga om iets te doen rent joepie achter me aan en gaat pontificaal in de wasbak onder de kraan zitten wachten. Doe maar aan, doe maar aan. Ik ben lekker toch niet bang! En als ik hem aan doe, dan gaat ze zitten drinken.
Zo zijn jullie weer een beetje bijgepraat.

Geen opmerkingen: