Leuk dat je hier komt lezen.

donderdag 23 februari 2012

Gat.

Het is raar maar waar. Ik heb dus gewoon een gat in mijn been. Het begon eerst als pijn in mijn been. Van onder af naar boven voelde ik het lopen. Vanaf mijn enkel tot aan mijn lies via mijn knieholte. Dus ik naar de dokter. Maar hij kon niets vinden, volgens hem zou het een spierpijn zijn. Ik weer netjes naar huis en inderdaad bedacht ik mij dat ik al een aantal dagen op sloffen liep inplaats van op mijn schoenen. Dus de overgang van schoenen naar sloffen wil bij mij soms een reactie op mijn spieren geven. Dus zo gek was dan niet. Maar de volgende dag begon het toch wat rood te worden. En was er bij de enkel een rode warme plek. Maar ja, zo voor het weekeind. En onze vorige huisarts heeft er ingestampt: KIJK HET NOG MAAR EVEN AAN..... Dus dat deed ik nu ook. En op zondag zat er ook aan mijn bovenbeen een warne rode plek. Op maandag toch maar terug naar de huisarts want het was ondertussen behoorlijk pijnlijk. En de rode plek werd dikker. Maar ik had geen koorts. Bij de huisarts kreeg ik te horen dat ik dus een spatader ontsteking had. Dat is over het algemeen een gesloten ontsteking, dus komt niet van buiten maar van binnen uit. En moet genezen door in te zwachtelen en rust. Ik naar de apotheek voor een tube die om mijn been zou kunnen, maar die hadden ze niet. Toen in overleg met de huisarts besloten dat ik het dan zelf zou doen met een zwachtel. Maar ja, de nacht er op kreeg ik dus wel koorts en was ik behoorlijk beroerd er aan toe. Volgende dag weer langs de huisarts en die konstateerde dat er dus wel ook een bacterie bij zat. Wat zij nog nooit had meegemaakt. Dus ik aan de peneciline. En dat hielp wel tegen de koorts. Maar de pijn in mijn been werd alleen maar erger en erger. En inmiddels zaten er twee grote bulten op mijn boven been. Die je alleen kon voelen. Op zondag zag je ze ook, het waren wat blauwachtige bulten. Dus ik nog denken: sjonge dat een spatader er zo groot uit kon zien. Maar helaas, op maandag was er één zo een bult dus open gegaan. En zag het er rauw uit. Ik het maar goed gaan verbinden en de huisarts gebeld. Die zei dat ik het deze week maar goed schoon moest houden er er met betadine zalf een gaas op moest doen. Maar helaas, het werd maar erger en ergeer. Nog geprobeerd om het met brandwonden gaas te laten dicht gaan. Maar ook dat lukte niet. En tja, toen zag het er zo uit
Ik de huisarts maar gebeld en daar weer langs. Ze schrok er wel van en vertelde dat er dus een abses zat en anders zou de daar in snijden maar omdat het bij grote aders zat kon dat niet. Ze heeft nog geprobeerd om het met een naald uit te zuigen maar daar kwam gelijk bloed. Dus ik moest zo snel mogelijk naar de dermatoloog. En daar kon ik dan dinsdag terecht. Maar ook die staat voor een raadsel wat het nu zou kunnen zijn. Dus hij schrok en is nu aan het uitzoeken waardoor er zo een groot abses is kunnen komen. Mijn onderbeen in ingezwachteld en moet zo blijven tot ik weer bij hem terug kom. En mijn bovenbeen moet ik zelf doen en elke keer de gazen verschonen. Maar dat blijft dus pijnlijk. Er is een kweek afgenomen en bloed. En als het goed is zou hij mij gisteren bellen....ware het niet dat mijn telefoonnummer verkeerd vermeld stond. Dus nu moet hij vandaag bellen. Wat zou het nu zijn. Er hebben nu een aantal artsen naar gekeken, want de ene haalde zijn collega er bij. En die vroeg of ik katten had, en ja die heb ik. OF ik gekrabt was, en nee dat zou ik echt niet weten. Maar kan natuurlijk best. En of we een vijver hadden, en ja die hadden we leeggehaald in oktober. Maar nee, daar kon het dan niet door komen. Ik heb ze voor een raadsel geplaatst en helaas moet ik zeggen dat mij dat vaker overkomt. Soms denk ik: KAN HIER DAN NOOIT EENS IETS NORMAAL GAAN!

woensdag 15 februari 2012

In het nieuwe jaar 2012.

Bijna jarig en al een tijd hier niet geschreven. Niet dat het uit maakt want ik schrijf in ieder geval zo af en toe op mijn andere blogs. Daar kan ik lekker bloggen over mijn hobby,s en de verhuizing. Altijd leuke onderwerpen. Hier is het wat minder om te melden. Alhoewel! Casper sr gaat inmiddels weer één dag per week in Rotterdam werken. De andere dagen werkt hij 6 uurtjes thuis. Na al de onderzoeken konden ze eigenlijk niet veel meer vinden en ging de huisarts eindelijk doen wat ik al eens had aangegeven: komt het niet van de medicijnen? Deze nieuwe huisarts kon zich die medicijnen wel indenken en is aan het uitproberen gegaan waar het dan aan zou kunnen liggen. Naar mijn zin nog niet genoeg maar goed. Hij heeft nu meer medicijnen voor zijn maag gekregen en het lijkt erop dat het langzaam beter gaat. Minder kortademig en meer uithoudings vermogen. Dus wie weet is dat de oplossing. Anders zou ze nog gaan kijken naar zijn slokdarm en maag. Maar eerst dit proberen. Wie weet....gaat hij weer eens helemaal aan het werk in Rotterdam. Dat zou mooi zijn. En met mij? Ach het heeft zijn ups en downs. Kan soms weken slecht slapen door mijn gepieker over jr. En dan werkt het c-pap apparaat van sr ook niet mee om in slaap te vallen. Wat dat betrefd is zo een apparaat een splijtzwam voor je huwelijk! Sjonge jonge wat maakt hij een herrie! En sr slaapt er gewoon door heen. Toen hij nog zo erg snurkte kon ik hem aanstoten en dan reageerde hij wel. Soms wel na een aantal maal, maar hij ging zich dan wel omdraaien. Nu stoot ik hem aan maar hij slaapt gewoon door. En dat ding maar piepen, of fluiten, of brommen, of blazen! Soms zou ik hem het masker van zijn hoofd willen rukken en het hele apparaat in de vuilnisbak gooien! Wat dat betrefd worden de mensen met slaapapneu goed verzorgt maar de partners die hangen er maar een beetje bij. Daar wordt niet naar omgekeken terwijl die een slaapapneu krijgen van het apparaat waar de partner mee slaapt. Ik ga dus erg laat naar bed zodat ik goed moe ben en eerder in slaap zal vallen....maar dat werkt ook niet altijd. Ik lig regelmatig wakker tot half drie of half vier. Om dan na twee uur weer wakker te worden. En dan wordt ik vrijdag 56 jaar. Ik weet nog dat mijn vader het was geworden. Kort daarna werd hij ziek en kreeg hij de ziekte van Hotchkin. En begon een lange weg van ziekenhuis opname,s en chemokuren. Het was toen nog in een begin stadium dus hij was ergens een soort van proefkonijn. Ik werkte in die tijd bij een dokter en zorgde voor haar twee kinderen. Inmiddels zijn die kinderen dus al zo groot dat ze zelf dokter zijn. Maar ja, 56 is net boven de 55 en gaat richting de 60. We vieren het zaterdag en wie weet zien we dan casper jr weer na een aantal maanden......... Het blijft moeilijk en voor mij onverteerbaar, onbegrijpelijk. Ik voel mij als Jakob die ook altijd zijn zoon Jozef miste en waar zijn andere kinderen hem geen troost over konden geven. Het lijkt ondankbaar naar de andere kinderen toe, maar die ene die er niet is wordt altijd gemist.... Ik heb sinds twee weken een ontsteking aan mijn rechterbovenbeen. Spataderontsteking! Nooit geweten dat ik ze had: spataders. En dan gelijk een ontsteking er aan, is geen pretje. Wat is dat een pijnlijk gebeuren zeg! Inmiddels is er nu een openwond ter grote van een rijksdaalder. En die wil nog niet echt dicht gaan. Ik moet in ieder geval naar de dermatoloog voor onderzoek en om die spatader te laten verwijderen. Dus het krijgt nog een vervolg. Wel jammer trouwens dat het net was toen er sneeuw lag. Ik ben namelijk gek op sneeuw en winter! Schaatsen zou ik denk ik niet meer durven, alhoewel ik het misschien met de kleinkinderen wel zou proberen. (jaja, met stoel) Maar door de sneeuw wandelen in het bos was ook al prachtig geweest. Gezien de foto,s die er gemaakt zijn en die je kunt vinden op mijn blog over onze grote verhuizing. Nu er is weer wat bijgepraat. Wie weet kom ik nu sneller terug anders lees je gerust maar mee op mijn andere blogs. Ik ga eten maken.....rode kool met appelmoes en draadjesvlees!