Leuk dat je hier komt lezen.

zaterdag 15 december 2012

Ik weet het niet dus er is niets aan de hand.

Je zult denken waar gaat dit over? Maar inmiddels zijn we een aantal maanden verder. En zijn we nog maar weer eens bevestigd in ons idee over artsen. Reguliere artsen dan wel te verstaan. Artsen die een hekel hebben aan het alternatieve in de geneeskunde. Die dat dan ook gewoon moeten spuien naar jou. Je wordt bedonderd, en ik geloof dat er iemand belazerd wordt zijn opmerkingen die wij geregeld horen. Maar nu eens iets over de gewone artsen. En dan mogen jullie beslissen door wie wij nu bedonderd worden.
1. De huisarts die zegt dat ik een spiertje verrekt heb aan mijn been, en waarvan al na een dag blijkt dat ik wel degelijk gelijk had en er een flinke ontsteking zit. Waar ik dus drie maanden zoet mee was. Maar het was een verrekt spiertje! Kon geen ontsteking zijn.......
2. De dermatoloog die schrikt en alles uit de kast lijkt te halen. Want sjonge dat is toch wel ernstig. Hoe moet dat nu opgelost worden....en na enige tijd is de wond dicht en heb ik een oedeem in mijn benen en dat is niet mooi....nee nee, daar moet een kous om heen. Om beide benen worden er van die dwangbuizen aangemeten en die moet ik aan doen want het is zeer ernstig. Ja ja, ik doe dat dan ook trouw. Want je moet artsen die het kunnen weten tenslotte vertrouwen. Ja, en dan blijk ik dus door die kousen een enorme kramp in mijn voeten te krijgen. Dus uiteindelijk blijven proberen maar het is geen optie. Terug naar de arts die het kan weten. En die gaat lachen en zegt: nee, hoor dat kan niet!
Maar goed hij wil het dan wel even uitproberen en doet mij de kous aan. Gelukkig was mijn voet gehoorzaam en schoot binnen 5 minuten in een kramp. Dus toch waar! Sjonge je mag me wel gelijk geloven hoor..... Tja en wat nu? Nu weet je wat zegt de arts die het kan weten: ik knip die voeten er gewoon af! Prachtig idee toch? En ja hoor, zo gezegd zo gedaan. Voeten er af geknipt en de kousen konden weer aan. Op mijn: maar is dat wel slim? Want dan kunnen ze in mijn been gaan snijden toch? Nee, hoor onzin! Dat kan niet. Maar helaas, dat kan dus wel.
De oedeem zakte naar onder de afgeknipte kous en ging in mijn enkel zich lekker ophopen, en ja, de rand sneed in mijn been en ik kreeg daar een scherpe rand die zeer deed. Niet mee te lopen of leven. Dus kous weer uit en terug naar de arts die het kan weten.
En ja hoor, jullie snappen het al: dat kan niet dat het gaat snijden! Maar ik probeer het wel. En sjonge ik had weer gelijk. Dus geen optie en kousen in de prullenbak gegooid. Door hem! Hij zou er eens over nadenken wat een oplossing zou kunnen zijn.....terug komen dus.
En ik kwam terug, het was tenslotte ernstig die oedeem..... en dat wil je niet. Daar moet wat aan gedaan worden....zei de arts die het kan weten. Op mijn vraag of lymfedrainage een idee was schoot hij in de lach. En zei: dat is zo een onzin, dat is pure geldklopperij.....dus ja dat kan geen optie zijn.
Bij terug komst kregen we weer het volgende: waarom heeft u de kousen niet aan? Die snijden toch in mijn enkel? Nee, dat kan niet! Kijk want je ;bla bla, bla. Maar toch doen ze dat! Zeg ik opstandig!
En ja hij wilde dat dan eerst wel even zien dus heb je de kousen bij je? Neehe, die heeft u zelf weggegooid de vorige keer toen ik er was! Weggegooid? Wie: Ik? Dat is onzin!
Dan niet. Maar ze snijden en ik kan ze niet aan. En nu? Niets! Helemaal niets. Blijkbaar is ineens de ernstige oedeem niet meer ernstig want het is klaar. Ik hoef niet meer terug te komen. Dus wie is er nu een kwakzalver? Wie doet er een geldklopperij? Dat is toch zeker de reguliere arts!
3. Ik heb al een aantal jaren problemen met het zien. s,Avonds zie ik zeker minder. Dan kan ik soms niet meer lezen wat er op het scherm van de pc staat. En ook tv kijken is lastig. Ook overdag is alles wat waziger. Dus je zou denken dat is op te lossen. Maar niets is minder waar. Er zijn foto,s gemaakt, Ogen gedruppeld en bekeken, en gekeken of de sterkte nog goed is. Maar zoals de oogarts gisteren zei: uw ogen zijn prima in orde u kunt voor 100% zien! Ik vind het wel wat armoedig als 100% wazig is maar volgens hem is er niets aan de hand. Hoe het dan komt dat ik toch niet kan lezen, de muziek voor mij net een krentebrood lijken, ik vaak op de pc niet kan lezen wat er staat, ik ook geen boeken kan lezen omdat er dan alleen een klein gedeelte scherp te krijgen is, en ik daarvoor toch echt een beetje schuin moet kijken wil ik het kunnen lezen, daar denkt die arts niet over na. Het is goed dus niets aan het handje.. zou je denken. Logisch toch dat mensen naar alternatieve geneeswijze gaan als de z.g.n. artsen die het zouden moeten weten het niet weten en gewoon doen alsof je zit te liegen. Je eigenlijk belachelijk maken! Maar dat noemen ze geen geldklopperij. Ik denk dat er veel geld weggegooid wordt aan artsen die het zouden moeten weten maar het toch niet weten. Die meer denken aan: hoe kom ik deze dag weer door dan aan: hoe kan ik deze persoon helpen.
Ik kan mijn lijstje nog veel langer maken maar laat ik dat maar niet doen. Eén ding hebben al die zgn. geneesheren gemeen: ik weet het niet dus er is niets aan de hand!

dinsdag 14 augustus 2012

fietsen

Het lijkt te helpen nu ik geen koolhydraten meer eet. Ik krijg meer energie! Zelfs zo veel dat ik gisteren met Anneke 16 km heb gefietst en vandaag alleen heen en weer naar Oosterwolde ben geweest. En eigenlijk niet moe! Dat is geweldig. Zeker na al die maanden en jaren dat ik al moet en lusteloos ben. Hopelijk zet het door en knap ik zienderogen steeds meer op.
Dat zou ik toch wel erg fijn vinden. Trouwens ook goed tegen de Diabetes dat fietsen. Want je moet dus meer bewegen en dat lukt me zo aardig. Al moet ik wel toegeven dat ik smokkel want ik heb een fiets met trap ondersteuning. Maar goed, toch maar even gedaan zonder dat ik na het fietsen een halve dag op apegapen lig en me hondsberoerd voel, zoals twee weken geleden nog het geval was.
Nee, volgens mij gaat het wel goed komen.....

maandag 13 augustus 2012

Week resultaat.

Een week begonnen met sapvasten en eindigen met koolhydraat arm eten heeft succes.
Ik woog vanmorgen: 118 kilo.
Mijn buikomvang is geslonken met -9 cm. Dus is nu 123 cm.
Mijn bovenbeen is -6 cm dus nu 62 cm.
Kijk dat zet zoden aan de dijk.
En ja wat eet ik nu zoal op een dag.
Ontbijt is: een glas lauw water met citroen. En daarna nog een glas lauw water.
Dan een sap gemaakt van fruit met selderij stengels.
Dan gewoon koffie thee of water.
Lunch: een soepje gemaakt van tomaten, ui, selderij en wat kruiden.
Twee crackers met magere vleeswaren of een ei.
Diner: groente met daarbij een stukje gegrild mager vlees.
Ik maak dus veel salade,s  en eet een aantal fjord crackers op een dag.
Het enige moment dat ik trek ga krijgen is als ik s,avonds voor de tv ga zitten, dan zou ik wel willen gaan snaaien. En ga ik wel ff op zoek, maar aangezien ik niets koop kan ik het ook niet vinden....handig he!

donderdag 9 augustus 2012

Drie sap dagen?

Ja het is echt, we hebben inmiddels drie sapdagen achter de rug. Maar mensen wat is dat SMERIG!
De fruitsappen zijn goed te drinken. Niks mis mee. Maar dan de groente sappen. Het lijkt allereerst al op een smerige diarree en dan moet je het nog opdrinken ook. Of groene snot kan ook.
De kinderen lagen in een deuk als wij zaten te gruwen van het geen wij op moesten drinken. Het was best hilarisch. We hebben ze er aan laten ruiken maar zelfs dat vonden ze al te veel van het goede.
Maar we hebben het volbracht. En nu gaan we gewoon door maar dan anders.
We beginnen met een glas lauw water met citroen, dan nog een glas lauw water zonder citroen. En dan een fruit shake met daarin ook selderij. En dan de hele dag gewoon om tien uur thee en ik neem daar dan een kartonnetje bij van het cohen dieet.  Zo een cracker waar geen koolhydraten in zitten. Daar mag dan een geraspt appeltje op met zoetstof en kaneel wat warm gemaakt is in de magnetron. Maar onze appels waren op. Dus dat ging vandaag niet.
Tussen de middag heb ik twee crackers op met daar een twee eieren bij.
Om drie uur weer een droge cracker met thee.
En vanavond had anneke de beurt om te koken en zij had gemaakt: spinazie uit de wok met pfiladelpfia kaas met bieslook. En champignons. Wij namen er geen pen macaroni bij maar de andere wel. Smaakte goed en het was in ieder geval beter binnen te houden dan de groente sappen.
Alleen krijg ik van spinazie altijd binnen het halfuur diarree dus dat was nu ook het geval.
Maar dat kan geen kwaad.
We gaan nu door met een soort van Cohen dieet, dat is zonder koolhydraten. En eigenlijk moet je de juiste combinaties maken. Maar dat moet ik nog weer even gaan opzoeken, welke dat ook al weer zijn.
Maar de weegschaal gaf al wel aan dat ik afgevallen was, en hoeveel vertel ik pas maandag natuurlijk.


maandag 6 augustus 2012

Afvallen enzo.....

Ja, afvallen! De zoveelste poging zal ik maar zeggen.
Maar nu doen er twee dochters mee en die zullen me vast enorm steunen en ik hun natuurlijk.
Maar het zal er echt van moeten komen.
Ik heb dus de behandeling van mijn ader gehad, en daarna zou ik dus steunkousen aan moeten. Die zijn ook opgemeten en ik heb er dus drie dagen mee gelopen! Daarna ging het echt niet meer. Ik liep de hele dag met kramp in mijn voeten. En er was dus niet mee te lopen. De arts vind dat het wel zal moeten want ik heb oedeem in mijn beide benen. Maar ja, als je dan door de kramp niet meer kunt lopen is er geen andere optie dan in ieder geval te zorgen dat je gaat afvallen. Reden 1!
Ik heb een te hoog cholesterol en daar inmiddels een aantal medicijnen voor ingenomen. Ook mijn eetgewoonte aangepast naar spul wat je cholesterol zou kunnen verlagen. De medicijnen zijn geen succes, ik ben toch wel van de instelling: als ik zieker wordt van de bijwerkingen van de medicijnen dan neem ik ze niet in. En ja, dan blijft er dus weinig over. Dus dat is Reden 2!
Dan heb ik diabetes. En ook daar ben ik al meer dan een jaar mee aan het dokteren om de juiste medicijnen te krijgen, maar ook hier nog geen succes. Van de ene wordt ik stront misselijk en van de andere krijg ik het benauwd, en ben ik na enige lichte inspanning de rest van de dag beroerd.
Inmiddels ook al 5 soorten gehad en niets geeft enige verlichting. Dus dat is Reden 3!
Dan is er nog de hoge bloeddruk die ik heb. Nu vind ik het nogal meevallen, maar het is te hoog. vooral de onderdruk. Maar niet schrikbarend zal ik maar zeggen. Dus dat is dan Reden 4!
En ja, het zal ook wel makkelijker wezen om in kleren te komen die leuk staan. Nu naai ik tegenwoordig weer veel zelf, maar het lijkt me best wel weer eens lekker om gewoon naar de winkel te kunnen om kleren te kopen. En om weer eens gewoon in een rok te kunnen.
Al met al genoeg reden om te zorgen dat er een aantal kilo,s vanaf gaan.|Ik voeg er maar gelijk de foto,s bij zodat we weten waar we het over hebben. Zoiets als: gelijk maar met de billen bloot.

Niet zo veel hoor het valt wel mee : tenminste 40! Dat is dus best veel.
En hoe ga ik dan nu doen. Joke zag op internet een man die veel van dezelfde klachten had als ik en die door middel van een sap dieet heel veel is afgevallen en een gezond lijf heeft gekregen. Die dus van alle klachten af is. http://www.fatsickandnearlydead.com/  is de desbetreffende man. Na veel erover gelezen te hebben , lijkt dit voor mij de manier. Afgelopen week heb ik me al een gedeelte aan sap gehouden. Zo heb ik de hele week overdag geen koekjes, koffie, of iets anders gegeten dan fruit en sap gedronken. En het resultaat was wel dat er nu - 4,5 kilo is. En ik heb gemerkt dat als ik overdag mij er aan houd en dan s,avonds gewoon mee ga eten met de rest ik daar dus enorm moe van wordt. Ik moet dan eerst een kwartier slapen. En val dan ook gewoon om van de slaap. Ook ben ik dan de rest van de avond erg moe. Daaraan kan ik merken dat ik inderdaad geen brood, aardappels of ander soort koolhydraten verdraag. Daarom ga ik deze week beginnen om helemaal mij te houden aan het dieet van deze man. En dan eens kijken hoe ik mij ga voelen. En wat dan over aan aantal weken de cijfertjes van een bloedonderzoek gaan zeggen.
Ik ben dus vorige week al wat begonnen. Maar schrijf als gewicht het begin van deze week op.
Vanmorgen woog ik: 120,7 kilo. Is mijn buikomtrek 132 cm en mijn bovenbeen was 68 cm.
Over een week zullen we eens kijken hoe het er dan voorstaat.
Met Casper gaat het tegenwoordig ook steeds beter. Hij is gestopt met allerlei medicijnen. De cardioloog zei dat hij gelijk met alles kon stoppen maar dat was een beetje te rigoureus. Want toen kreeg hij weer hele hoge bloeddruk en dan bedoel ik echt hele hoge bloeddruk. Hij was er ziek van. Toen weer naar de huisarts en daar heeft dan opnieuw de bloeddruk verlagende medicijnen gekregen. En nu kan hij zelfs al weer fietsen op een gewone fiets zonder trapondersteuning. Hij gaat in Dordrecht dus elke avond (twee) een stuk fietsen. En als hij hier is, kan hij lekker in de tuin werken zonder al te veel belemmeringen te merken. Kijk dat zijn goede berichten!
Hij werkt inmiddels ook weer volledig en doet dat dan drie dagen in Rotterdam en één dag hier in Appeltjesbos. En vrijdag is hij vrij door zijn leeftijdsverlof wat hij heeft.
Dan gaat hij dus maandag morgen met de trein naar Rotterdam, Anneke zet hem in Zwolle op de trein, en woensdag neemt Anneke hem weer mee terug vanaf station Zwolle. En is hij weer hier. Dus het is dan maar twee avonden dat hij er niet is. En dat is goed te doen. (Kan ik twee nachten goed slapen.......... ;-)

vrijdag 11 mei 2012

Alweer!

Ja, het is erg vervelend maar Casper ligt inmiddels weer met hoge koorts op bed. En hij heeft weer wondroos! Deze keer weer erger dan drie weken terug. Heel zijn linkeronderbeen is vuurrood en gloeit net als hij zelf trouwens. Wat is dat een vervelende ziekte. Die elke keer terug komt. Hij was net deze week weer lekker aan het werk gegaan. En zat donderdag thuis te werken. Zegt hij ineens: ik voel me weer niet zo lekker. Wij gelijk naar zijn been kijken, en ja hoor, het begon al bij zijn voet rood te worden. Dus meteen de huisarts gebeld voor nieuwe kuur penicilline. En binnen een uur lag hij op bed met hoge koorts terwijl hij gewoon goed opstond zonder klachten. Zo snel kan het dus gaan. Hopelijk knapt hij snel weer op en kan er iets blijvends aan gebeuren want dit is wel erg vervelend voor hem.

zondag 6 mei 2012

Het is gebeurd.

Ja, hoor het is gebeurd. Inmiddels ben ik behandeld en hebben ze mijn ader dichtgebrand. Het wordt endoveneuze lasertherapie genoemd. En wil je er meer over weten dan kun je dat natuurlijk gewoon googlen. Ik was er wel wat zenuwachtig voor aangezien ik het niet zo op naalden heb, wel vreemd voor iemand die zichzelf elke veertien dagen een injectie met vit B 12 geeft. Maar het is toch echt zo. De eerste prik was gemeen. Dat was het aanprikken van de ader. En aangezien ik daar een wond heb gehad die nu nog steeds pijnlijk is, was dat niet echt prettig te noemen. Maar een prik duurt altijd maar even dus gewoon goed op je tanden bijten dan maar. De andere prikjes waren gewoon prikjes die wat scherp waren maar niet echt pijnlijk te noemen. Dus het viel al met al mee. Ik kreeg na de behandeling een strakke kous aan tot aan mijn liezen. Die moet speciaal gemaakt worden en was net op tijd binnen bij mij via de post. Ik heb dus gevraagd hoe lang ik die zou moeten dragen en dat was zolang als ik het prettig zou vinden. En ik mocht de volgende dag gewoon douchen, dus hoe moest ik die kous dan weer aan doen? Daarop zeiden ze dat het dan niet meer hoefde. Toch eigenlijk wel geldverspilling dan zo een kous. Ik heb hem maar zo een twaalf uur gedragen en dan is hij al weer overbodig! Je zou denken dat het anders zou moeten kunnen. Ik heb er hoegenaamd geen napijn van gehad. Een wat stijf been en het was prettig om hem te laten liggen. Maar echt pijn niet. Al met al viel het dus mee. Nu maar hopen dat mijn onderbeen ook niet meer zo dik wordt dus dat het daar ook voor geholpen heeft. Casper is inmiddels weer geheel aan het werk. En heeft weer elke vrijdag een vrije dag. Hij werkt nu drie dagen in Rotterdam en één dag thuis. Hij is gestopt met een medicijn wat hij kreeg voor de prostaat klachten en welke hij dus al jaren achter elkaar heeft geslikt. Ik heb al diverse malen aangegeven dat die misschien wel de klachten veroorzaken. Maar volgens de bijsluiter en de artsen kan dat dus niet..... Nu mooi wel he. Ik ben gaan zoeken op internet (ik weet het dokter dat jullie dat niet willen) en daar vond ik dus diverse verhalen van mensen met dezelfde klachten als Casper waar de artsen in het ziekenhuis zelf van zeiden dat het een ernstige bijwerking is van het medicijn wat die persoon slikte. En dat is het zelfde medicijn wat Casper dus al jaren slikt! Ook zou je dat medicijn niet langer dan 3 tot 6 maanden mogen slikken en hij doet het al jaren achter elkaar! Gelukkig wil Casper nu wel luisteren en is hij er mee gestopt. Ik heb een natuurlijk middel gevonden wat dezelfde werking zou hebben en waar die bijwerkingen niet bij zijn en we hopen dat hij nu beter gaat opknappen. Het is nog even afwachten want als je zoveel jaren zo een middel slikt kan het niet zomaar uit je lichaam zijn. Blijft dus afwachten.

zaterdag 7 april 2012

We weten meer.

Inmiddels bij de Dermatoloog geweest en die heeft een echo laten maken van mijn aders in mijn been. Daar kwam dus uit dat een gedeelte van een ader slecht sluitende kleppen heeft ( nooit geweten dat die er in zaten) Hij zei optimistisch: Ohw maar daar kunnen we wat aan doen! Lekker dacht ik. Want wat gaan ze nu doen? Ze gaan met een lange draad bij mijn been onder de knie in de ader naar binnen. Naar boven wel te verstaan want daar zit het probleem. Dan komen er een soort van magnetron stralen en die trekken de ader dicht. En dan halen ze langzaam de draad weer naar buiten zodat die ader vanuit mijn lies tot onder mijn knie dicht schroeit. Ze moeten dan wel met een zooi prikken naast de ader koelvloeistof in spuiten anders zou er goed weefsel kapot gaan ( zo zei de assistente het hoor) En je krijgt een strakke kous aan die er na een paar dagen weer af mag en dan loop je weer als een kieviet. Zeggen ze. Ik vind het een bizar verhaal. Nog nooit last van Spataderen gehad en dan gelijk zo een grote ontsteking. Die hij overigens nog wil verder onderzoeken maar dan eerst dit oplossen zei hij.....En daarna ook nog even naar de oedeem in mijn been kijken, en ohw ja, ook nog de psoriasis gaan behandelen.....ik ben voorlopig dus nog niet klaar bij deze aardige man. Mijn wond is inmiddels dicht, er zit nog een korst op maar die moet weg zijn tegen de tijd dat ze gaan behandelen. En ik kreeg zo waar vandaag al de oproep binnen en op 3 mei ben ik het haasje. Dan gaat de ingreep gebeuren. Je mag na de behandeling gelijk weer naar huis dus dat valt mee.

woensdag 28 maart 2012

Weer twee weken verder.

Het gaat goed met mijn been. We zijn inmiddels weer twee weken verder en de wond gaat steeds verder dicht.
Ik verschoon nu het gaasje om de twee dagen om de wond ook echt dicht te laten gaan. Elke x als je het gaas eraf haalt maak je ook de wond weer open. Nu hoop ik dat hij hierdoor steeds dichter komt. Het doet ook geen pijn meer. Alleen nog wel pijn in mijn been. Maar als het goed is gaan ze daar vrijdag naar kijken. En hoor ik dan meer. Ik hobbel weer lekker buiten mee met het doen van de tuin. Dus dat komt wel goed. Al moet ik wel veel op de kruk doen omdat ik niet zolang kan staan of helemaal niet bukken vanwege mijn rug. Maar met wat hulpmiddelen kom ik een heel eind. De kruk is voor mij dan ook onmisbaar. Sleep hem eigenlijk wel overal mee naartoe. Casper sr is nu twee dagen per week op kantoor. Inmiddels verhuisd (alweer) naar het nieuwe gebouw bij station Blaak in Rotterdam. Hij heeft een mooi uitzicht over de stad.
Het is een beetje wazig door de smok maar je kunt ver kijken....dat is waar. En al de gebouwen staan dicht op elkaar. En hoeveel mensen zullen daar op een hoop zitten....
Dan is dit toch een veel beter uitzicht. Dat zal ieder moeten toegeven. En eerlijk gezegd genieten wij er nog elke dag van en maakt het ons dankbaar dat wij hier mogen wonen. Het lijkt nu nog steeds dat we op vakantie zijn. Alleen moet je er wel erg hard aan de bak maar ja, als het eenmaal klaar is heb je ook wat.

vrijdag 9 maart 2012

En nu?

A.s. Zaterdag zou mijn wond dus dicht moeten zijn maar zoals je op deze foto kunt zien
zal dat niet het geval zijn. Dus ik moet dan maandag weer contact met de dermatoloog opnemen. Alhoewel het er wel beter uit ziet. Het is nu mooi rood en doorbloed. Het kleine gat is aan het dichtgaan. Dus er is verbetering, alleen gaat het niet zo snel als we zouden willen. Maar wie weet ziet het er maandag veel beter uit. Vandaag ook met Casper naar de neuroloog geweest. En daar hebben we dat hoofdstuk afgesloten. Er is nu onderzocht of het Parkinsons of Dementie is, en dat is gelukkig niet het geval. Hij heeft wel nog steeds een tremor in zijn rechterarm. Wat wel erg lastig en vervelend is. Zeker als je foto,s wil maken wat tenslotte zijn grote passie is. Ze gaf wel wat mogelijke oplossingen voor bepaalde dingen die hij niet meer kan zoals schrijven. En drinken uit een beker met zijn rechterhand, en eten. Maar hij gaat dan maar met zijn linkerhand eten en drinken. En voor het fotograferen kan hij een stokstatief aanschaffen. Dus we gaan wel zelf naar oplossingen zoeken. Hij krijgt nog wel een verhoging van een medicijn tegen de hoge bloeddruk omdat die juist als bijwerking heeft dat die het trillen tegen gaan. Wie weet gaat dat helpen. Volgende week krijgt hij ook nog een gastroscopie. We blijven nog wel even in de lappenmand. Waar ik overigens geen moeite mee heb zolang als het maar leuke lapjes zijn, ik hou wel van wat stofzooi tenslotte......haha

woensdag 7 maart 2012

Vervolg.

Inmiddels al weer een twee weken verder en nog steeds een gat in mijn been. Of eigenlijk twee, een groot en een klein. Die dan onderhuids met elkaar zijn verbonden. Vorige week donderdag weer terug naar de dermatoloog. En die keek verheugd toen hij mijn been zag. Het gat is niet meer zo smerig als eerst. En er komt nu bij het verschonen van het verband helder rood bloed. En dat is een goed teken. Niet meer de pus die er eerst uit kwam.
Uit het onderzoek kwam naar voren dat ik een nare bacterie heb die eigenlijk alleen bestreden kon worden door precies de penicilline die ik had gekregen van de huisarts. En waar in toen al twee kuren van op had. Hij vond dat een goed teken en gaf mij dus nog een kuur mee....Dus dat is dan 30 dagen penicilline slikken voor een vervelende bacterie die onuitgenodigd gewoon bezit neemt van mijn lijf. Ik heb dan toch liever een ander soort bezoek. Maar ik zal het uit moeten zingen. Mijn onderbeen is dus nog ingezwachteld en dat mag ik er zaterdag zelf af halen. Tenminste als de wond aan mijn been dan dicht is. Dan krijg ik eind maart een onderzoek aan mijn aders en dan gelijk weer naar de dermatoloog. Die van alles zag wat niet goed is, en waar hij mee aan de slag wil. Zoals de kapotte handen die ik eigenlijk altijd wel heb met allemaal plekken. De psoriasis aan mijn benen en armen. Gelukkig niet in mijn gezicht. En dan nog wat andere plekken waar hij graag nader onderzoek naar wil doen....dus ik denk dat ik voorlopig nog niet van hem af ben. Maar hij wil eerst die ontsteking weg hebben want die vind hij zorgelijk. Zeker omdat nog niet duidelijk is waar die vandaan is gekomen. En of die nu met mijn aders te maken heeft. In ieder geval wordt vervolgd zal ik maar zeggen. Inmiddels heb ik hoegenaamd geen pijn meer, alleen eigenlijk als ik het verband verschoon. Maar ja, dan moet je dus het gaas van de wond aftrekken en dat doet dan zeer. Elke dag lijkt het beter te gaan. Dus ik houd goede moed dat het gat vanzelf een litteken zal worden waar je toch niets van ziet want dat komt onder mijn broek of rok te zitten. En zulke korte broeken dat mijn knieën bloot zouden komen draag ik toch niet meer. Dus het komt wel goed schatje....

donderdag 23 februari 2012

Gat.

Het is raar maar waar. Ik heb dus gewoon een gat in mijn been. Het begon eerst als pijn in mijn been. Van onder af naar boven voelde ik het lopen. Vanaf mijn enkel tot aan mijn lies via mijn knieholte. Dus ik naar de dokter. Maar hij kon niets vinden, volgens hem zou het een spierpijn zijn. Ik weer netjes naar huis en inderdaad bedacht ik mij dat ik al een aantal dagen op sloffen liep inplaats van op mijn schoenen. Dus de overgang van schoenen naar sloffen wil bij mij soms een reactie op mijn spieren geven. Dus zo gek was dan niet. Maar de volgende dag begon het toch wat rood te worden. En was er bij de enkel een rode warme plek. Maar ja, zo voor het weekeind. En onze vorige huisarts heeft er ingestampt: KIJK HET NOG MAAR EVEN AAN..... Dus dat deed ik nu ook. En op zondag zat er ook aan mijn bovenbeen een warne rode plek. Op maandag toch maar terug naar de huisarts want het was ondertussen behoorlijk pijnlijk. En de rode plek werd dikker. Maar ik had geen koorts. Bij de huisarts kreeg ik te horen dat ik dus een spatader ontsteking had. Dat is over het algemeen een gesloten ontsteking, dus komt niet van buiten maar van binnen uit. En moet genezen door in te zwachtelen en rust. Ik naar de apotheek voor een tube die om mijn been zou kunnen, maar die hadden ze niet. Toen in overleg met de huisarts besloten dat ik het dan zelf zou doen met een zwachtel. Maar ja, de nacht er op kreeg ik dus wel koorts en was ik behoorlijk beroerd er aan toe. Volgende dag weer langs de huisarts en die konstateerde dat er dus wel ook een bacterie bij zat. Wat zij nog nooit had meegemaakt. Dus ik aan de peneciline. En dat hielp wel tegen de koorts. Maar de pijn in mijn been werd alleen maar erger en erger. En inmiddels zaten er twee grote bulten op mijn boven been. Die je alleen kon voelen. Op zondag zag je ze ook, het waren wat blauwachtige bulten. Dus ik nog denken: sjonge dat een spatader er zo groot uit kon zien. Maar helaas, op maandag was er één zo een bult dus open gegaan. En zag het er rauw uit. Ik het maar goed gaan verbinden en de huisarts gebeld. Die zei dat ik het deze week maar goed schoon moest houden er er met betadine zalf een gaas op moest doen. Maar helaas, het werd maar erger en ergeer. Nog geprobeerd om het met brandwonden gaas te laten dicht gaan. Maar ook dat lukte niet. En tja, toen zag het er zo uit
Ik de huisarts maar gebeld en daar weer langs. Ze schrok er wel van en vertelde dat er dus een abses zat en anders zou de daar in snijden maar omdat het bij grote aders zat kon dat niet. Ze heeft nog geprobeerd om het met een naald uit te zuigen maar daar kwam gelijk bloed. Dus ik moest zo snel mogelijk naar de dermatoloog. En daar kon ik dan dinsdag terecht. Maar ook die staat voor een raadsel wat het nu zou kunnen zijn. Dus hij schrok en is nu aan het uitzoeken waardoor er zo een groot abses is kunnen komen. Mijn onderbeen in ingezwachteld en moet zo blijven tot ik weer bij hem terug kom. En mijn bovenbeen moet ik zelf doen en elke keer de gazen verschonen. Maar dat blijft dus pijnlijk. Er is een kweek afgenomen en bloed. En als het goed is zou hij mij gisteren bellen....ware het niet dat mijn telefoonnummer verkeerd vermeld stond. Dus nu moet hij vandaag bellen. Wat zou het nu zijn. Er hebben nu een aantal artsen naar gekeken, want de ene haalde zijn collega er bij. En die vroeg of ik katten had, en ja die heb ik. OF ik gekrabt was, en nee dat zou ik echt niet weten. Maar kan natuurlijk best. En of we een vijver hadden, en ja die hadden we leeggehaald in oktober. Maar nee, daar kon het dan niet door komen. Ik heb ze voor een raadsel geplaatst en helaas moet ik zeggen dat mij dat vaker overkomt. Soms denk ik: KAN HIER DAN NOOIT EENS IETS NORMAAL GAAN!

woensdag 15 februari 2012

In het nieuwe jaar 2012.

Bijna jarig en al een tijd hier niet geschreven. Niet dat het uit maakt want ik schrijf in ieder geval zo af en toe op mijn andere blogs. Daar kan ik lekker bloggen over mijn hobby,s en de verhuizing. Altijd leuke onderwerpen. Hier is het wat minder om te melden. Alhoewel! Casper sr gaat inmiddels weer één dag per week in Rotterdam werken. De andere dagen werkt hij 6 uurtjes thuis. Na al de onderzoeken konden ze eigenlijk niet veel meer vinden en ging de huisarts eindelijk doen wat ik al eens had aangegeven: komt het niet van de medicijnen? Deze nieuwe huisarts kon zich die medicijnen wel indenken en is aan het uitproberen gegaan waar het dan aan zou kunnen liggen. Naar mijn zin nog niet genoeg maar goed. Hij heeft nu meer medicijnen voor zijn maag gekregen en het lijkt erop dat het langzaam beter gaat. Minder kortademig en meer uithoudings vermogen. Dus wie weet is dat de oplossing. Anders zou ze nog gaan kijken naar zijn slokdarm en maag. Maar eerst dit proberen. Wie weet....gaat hij weer eens helemaal aan het werk in Rotterdam. Dat zou mooi zijn. En met mij? Ach het heeft zijn ups en downs. Kan soms weken slecht slapen door mijn gepieker over jr. En dan werkt het c-pap apparaat van sr ook niet mee om in slaap te vallen. Wat dat betrefd is zo een apparaat een splijtzwam voor je huwelijk! Sjonge jonge wat maakt hij een herrie! En sr slaapt er gewoon door heen. Toen hij nog zo erg snurkte kon ik hem aanstoten en dan reageerde hij wel. Soms wel na een aantal maal, maar hij ging zich dan wel omdraaien. Nu stoot ik hem aan maar hij slaapt gewoon door. En dat ding maar piepen, of fluiten, of brommen, of blazen! Soms zou ik hem het masker van zijn hoofd willen rukken en het hele apparaat in de vuilnisbak gooien! Wat dat betrefd worden de mensen met slaapapneu goed verzorgt maar de partners die hangen er maar een beetje bij. Daar wordt niet naar omgekeken terwijl die een slaapapneu krijgen van het apparaat waar de partner mee slaapt. Ik ga dus erg laat naar bed zodat ik goed moe ben en eerder in slaap zal vallen....maar dat werkt ook niet altijd. Ik lig regelmatig wakker tot half drie of half vier. Om dan na twee uur weer wakker te worden. En dan wordt ik vrijdag 56 jaar. Ik weet nog dat mijn vader het was geworden. Kort daarna werd hij ziek en kreeg hij de ziekte van Hotchkin. En begon een lange weg van ziekenhuis opname,s en chemokuren. Het was toen nog in een begin stadium dus hij was ergens een soort van proefkonijn. Ik werkte in die tijd bij een dokter en zorgde voor haar twee kinderen. Inmiddels zijn die kinderen dus al zo groot dat ze zelf dokter zijn. Maar ja, 56 is net boven de 55 en gaat richting de 60. We vieren het zaterdag en wie weet zien we dan casper jr weer na een aantal maanden......... Het blijft moeilijk en voor mij onverteerbaar, onbegrijpelijk. Ik voel mij als Jakob die ook altijd zijn zoon Jozef miste en waar zijn andere kinderen hem geen troost over konden geven. Het lijkt ondankbaar naar de andere kinderen toe, maar die ene die er niet is wordt altijd gemist.... Ik heb sinds twee weken een ontsteking aan mijn rechterbovenbeen. Spataderontsteking! Nooit geweten dat ik ze had: spataders. En dan gelijk een ontsteking er aan, is geen pretje. Wat is dat een pijnlijk gebeuren zeg! Inmiddels is er nu een openwond ter grote van een rijksdaalder. En die wil nog niet echt dicht gaan. Ik moet in ieder geval naar de dermatoloog voor onderzoek en om die spatader te laten verwijderen. Dus het krijgt nog een vervolg. Wel jammer trouwens dat het net was toen er sneeuw lag. Ik ben namelijk gek op sneeuw en winter! Schaatsen zou ik denk ik niet meer durven, alhoewel ik het misschien met de kleinkinderen wel zou proberen. (jaja, met stoel) Maar door de sneeuw wandelen in het bos was ook al prachtig geweest. Gezien de foto,s die er gemaakt zijn en die je kunt vinden op mijn blog over onze grote verhuizing. Nu er is weer wat bijgepraat. Wie weet kom ik nu sneller terug anders lees je gerust maar mee op mijn andere blogs. Ik ga eten maken.....rode kool met appelmoes en draadjesvlees!